“U moet ook een goede patiënt zijn”
Toen ik als coassistent meeliep met een zaalarts op de afdeling Interne geneeskunde ving ik een zin op in een gesprek tussen de arts en de patiënt, aan het bed. “Mevrouw, om u zo goed mogelijk te helpen, vragen wij aan onze patiënten om zo goed mogelijk ‘patiënt’ te zijn.” Zij bedoelde hiermee dat ze hoopte dat de mevrouw haar adviezen, om de bloeddruk te verlagen, ook echt zou toepassen zodat ze sneller zou herstellen. Ik vond het destijds een gewaagde zin van de arts, maar zag dat de mevrouw het goed oppakte. Door de jaren heen snap ik steeds beter waarom je de nadruk wilt leggen op een -gezamenlijke- verantwoordelijkheid. De arts kan het niet alleen oplossen met geruststellende woorden of een pilletje, er wordt ook wat van de patiënt gevraagd om de behandeling te laten slagen. Maar hoe doe je dat dan, de zogenaamde perfecte patiënt zijn?
1: Houd je eigen medische administratie op orde
Tegenwoordig kan je bij de meeste huisartsenpraktijken en ziekenhuizen je eigen medisch dossier online inzien. Waardoor je de laatste brieven van de specialist of je recente bloeduitslagen gemakkelijk tevoorschijn haalt. Super handig als je niet álles hebt onthouden van het laatste doktersbezoek of als je wilt weten wat jouw schildklierwaarde een jaar geleden ook alweer was. Daarnaast kan je de huisarts toestemming geven om jouw medisch dossier te delen met de huisartsenpost, zodat zij in een spoedsituatie buiten kantooruren jouw medische voorgeschiedenis kunnen inzien. Dit helpt de dienstdoende arts enorm om een correcte inschatting te maken over jouw huidige gezondheidssituatie. Mocht je je gegevens niet willen delen online, schrijf dan op een papiertje wat je medicatie precies is en waar je allergisch voor bent en draag dit altijd bij je (in je portemonnee). Als ik op de huisartsenpost werk en ik zie een patiënt zo’n briefje tevoorschijn halen, dan beloon ik hem of haar met een dankbare glimlach.
2: Alleen is maar alleen, neem iemand mee
Nu de Coronaperiode -gelukkig- weer is gekalmeerd, zijn extra mensen weer welkom op het spreekuur. Bedenk dat een huisarts maar een paar minuten heeft om na het lichamelijk onderzoek uit te leggen wat er vermoedelijk bij je speelt, wat je daaraan kan doen, wat voor medicatie je in moet nemen, wat de bijwerkingen daarvan zijn en wat de alarmsymptomen zijn van de aandoening waarop je moet gaan letten. Dit verhaal kan maar één keer verteld worden, want voor een herhaling van de informatie is eigenlijk geen tijd. Het is helemaal niet raar als al die goedbedoelde adviezen niet woord voor woord in je geheugen worden opgeslagen. Neem daarom altijd iemand mee ter ondersteuning van je geheugen, als je vermoed dat het anders het ene oor ingaat en het andere weer uit (tenzij je komt voor je oren uitspuiten).
3: Noteer je klachten in een dagboek
Sommige mensen zijn een ster in verhalen vertellen en kunnen bij de huisarts een prachtige opsomming geven van hoe lang de klachten bestaan, hoe vaak ze per week optreden, wat ze precies daaraan hebben gedaan en wat de triggers voor het ongemak zijn geweest. In vijf minuten wordt uit het hoofd een complete opsomming gegeven met als afsluiter een duidelijke hulpvraag richting de arts. Bravo! Dit kunstwerkje zal echter voor 95% van de mensen niet haalbaar zijn (waar ik zelf ook toe behoor). Heb je een iets complexere klacht, als langdurige buikpijn, moeheid of terugkerende hoofdpijn? Schrijf dan minimaal een week de klachten op voordat je naar de huisarts gaat. Probeer zo nauwkeurig mogelijk te zijn. Op thuisarts.nl vind je mooie voorbeelden hoe zo'n dagboek eruit kan zien. Laat met trots dit ingevulde dagboek zien aan de huisarts en neem het samen door. Hierdoor kan er sneller en gerichter aanvullend onderzoek plaatsvinden en ben je hopelijk ook eerder van je probleem af.
4: Bedenk wat kwaliteit van leven voor jou inhoud
Bij toekomstplanning denk je waarschijnlijk aan het opbouwen van een pensioen, wel/niet trouwen, geld opzij zetten voor het nageslacht etc. Maar maak er ook een gewoonte van om je gezondheid vooruit te plannen. Heb je wel eens nagedacht over wie jouw medische beslissingen mag nemen mocht er -plots- iets in je gezondheid veranderen waardoor je het zelf niet meer kenbaar kan maken? En zijn dan jouw wensen wel bekend bij personen die mogelijk moeilijke beslissingen moeten gaan nemen over jouw gezondheid? Wil je nog wel gereanimeerd worden? Wat zou voor jou als ondraaglijk lijden gelden waardoor je euthanasie zou overwegen? Het zijn geen vragen die je even in vijf minuten hebt beantwoord, maar blijf je bewust van het feit dat je gezondheid, al dan niet acuut, drastisch kan veranderen. In de praktijk merk ik dat het een familie veel rust geeft als ze weten wat hun vader/moeder/partner/kind had gewild als ze in een kwetsbare zorgsituatie terecht komen. Betrek jouw naasten in jouw wensen voor je gezondheid in de toekomst en maak ook de niet zo leuke onderwerpen bespreekbaar. Schrijf het eventueel ook op voor de huisarts, zodat die het in je medisch dossier kan opslaan.
Tot zover de aanbevelingen om een fijne patiënt voor zowel jezelf als je arts te zijn.
De beurt is nu aan jou.
Reactie plaatsen
Reacties