Tips van de Huisarts

Wie het nieuws de laatste jaren een beetje volgt, zal niet ontgaan zijn dat men in de huisartsenwereld, op zijn zachts gezegd, niet zo blij is met het huidige zorgsysteem. De patiënten worden steeds ouder met complexere zorgvragen, terwijl in de spreekkamer die zenuwslopende tikkende klok jou tot een snelle afhandeling van het consult probeert te verleiden. Tel daarbij op dat de administratieve lasten toenemen en het zorgpersoneel regelmatig uitvalt wegens de hoge werkdruk, en je hebt ongeveer een beeld van hoe de zorgen van een gemiddelde huisarts eruitzien.

Hoe meer kleding er uit gaat met het warme weer, hoe meer ‘problemen’ er zichtbaar worden op de huid. Eerder gaf ik al aan dat schimmelnagels een populair onderwerp is bij het huisartsenspreekuur tijdens de lente, met het oog op teenslippers willen dragen in de zomer. Boven die teenslippers zal echter over een niet al te lange tijd ook weer de badkleding aangetrokken worden, en dus krijgen storende huidplekjes ook weer meer aandacht. Met als resultaat: een afspraak bij de huisarts met de vraag: hoe kom ik van die huidafwijking af?

Maar liefst één op de zeven vrouwen in Nederland krijgt in haar leven borstkanker. Dit maakt het de meest voorkomende kankersoort bij vrouwen. We kennen allemaal waarschijnlijk wel iemand in onze directe omgeving die hiermee te maken heeft gekregen. Niet voor niks bestaat er het bevolkingsonderzoek borstkanker, voor vrouwen tussen de 50 en 75 jaar oud, om de diagnose vroegtijdig op te kunnen sporen. In deze blog wil ik je uitleg geven hoe je ook zelf alert kan zijn op veranderingen in je borsten en hoe je zelfonderzoek van de borsten toepast.

Wie kijkt er uit naar bloedonderzoek? Het idee van een prikje in de elleboog waarbij een buisje bloed afgetapt wordt, is voor genoeg mensen een reden om het doktersbezoek nog even uit te stellen. En als ik heel eerlijk ben, hou ik er zelf ook niet van. Het voelt zó onnatuurlijk om een strakke band om je bovenarm te krijgen, waarna een onbekend persoon met een naald in je elleboog gaat wroeten.

‘Ik word er niet goed van dokter, ik heb me al drie dagen ziek gemeld. Kan ik niet een kuurtje krijgen?’ Twee verwachtingsvolle ogen staren me aan, boven de druipende neus. Een foto van opgehoest geelgroen slijm op de mobiel wordt aan me getoond, om meer kracht bij de vraag te zetten. ‘Ik zie het’, antwoord ik terwijl ik een korte blik werp op het niet al te fraaie plaatje, ‘laten we maar eens wat gaan nakijken’.

Waar de ene vrouw nooit last heeft van een blaasontsteking zie ik de andere vrouw om de haverklap terugkomen met een irriterende buikpijn, kleine beetjes plassen en/of een pijnlijke urinestraal. Uiteraard komt het moment van deze blaasklachten altijd verkeerd uit. Net aan het begin van de vakantie of voor de zoveelste keer in het weekend… dan toch maar weer een kuurtje via de huisartsenpost aanvragen?